Μποτιτσέλι

«Η Άνοιξη»

τέμπερα σε ξύλο, 2,03×3,15 μ., Μουσείο Ουφίτσι στη Φλωρεντία.    1482

ΑΝΟΙΞΗ

Ετυμολογία: άνοιξη < αρχαία ελληνική ἄνοιξις

Ουσιαστικό, θηλυκό, πληθυντικός ανοίξεις και (λογοτεχνικό) άνοιξες

μία από τις τέσσερις εποχές του έτους.

Συγγενικές λέξεις : ανοίγω, ανοιξιάτικος,ανοιξιάτικα

Συνώνυμα : έαρ

Η Άνοιξη είναι μία από τις τέσσερις εποχές της εύκρατης ζώνης. Αστρονομικά ξεκινά με την εαρινή ισημερία κατά τις 21 Μαρτίου στο Βόρειο ημισφαίριο, περιλαμβάνει τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο Μάιο και τελειώνει με το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου. Στο Νότιο ημισφαίριο η εαρινή ισημερία ξεκινά στις 21 Σεπτεμβρίου, περιλαμβάνει τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο και τελειώνει στο χειμερινό ηλιοστάσιο, στις 21 Δεκεμβρίου. Στην μετεωρολογία αναφέρονται συμβατικά οι τρεις μήνες του βόρειου είτε του νότιου ημισφαίριου ως Άνοιξη, παρόλο που η πραγματική διάρκεια της εν λόγω εποχής είναι 21 Μαρτίου – 21 Ιουνίου και 21 Σεπτεμβρίου – 21 Δεκεμβρίου αντίστοιχα. Στο Κελτικό ημερολόγιο η Άνοιξη περιλαμβάνει τους μήνες Φεβρουάριο-Απρίλιο.

Παχής Χαράλαμπος  

«Πρωτομαγιά στην Κέρκυρα»

περ. 1875

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

• Από άνοιξη χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι.

• Μ’ ένα λουλούδι, Άνοιξη δεν έρχεται.

• Ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη.

• Λουλουδάτα τρία πανέρια, η άνοιξη κρατάει στα χέρια.

• Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, σε αργεί το Καλοκαίρι.

• Αν δε σπείρεις την Άνοιξη, δε θερίζεις το Καλοκαίρι.

Picasso  

«Spring»

1956

Antonio Vivaldi

ΑΝΟΙΞΗ

La primavera

Spring

«ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΗΣ ΚΙ ΑΝΟΙΞΗ»

Τραγούδι της Άνοιξης και του Μάη από το Αρχείο της ΕΡΑ.

Ειρήνη Κονιτοπούλου Λεγάκη (τραγούδι) –  Γιώργος Μ. Κονιτόπουλος (βιολί) – Δημήτρης Φυρογένης (λαούτο).

Τσαρούχης Γιάννης

 «Οι Τέσσερις Εποχές»

1968-69

Οδυσσέας Ελύτης

Τα ετεροθαλή

Πρώτη σειρά ψαλμός και ψηφιδωτό για μιαν άνοιξη στην Αθήνα 

Άνοιξη θρύψαλο μενεξεδί

Άνοιξη χνούδι περιστέρας

Άνοιξη σκόνη μυριόχρωμη

[…]

Άνοιξη πίκρισμα του σκίνου

Άνοιξη άζωτο της αμασχάλης

Άνοιξη σουσάμι αόρατο

[…]

Άνοιξη μυρμηγκιά της μέρας

Άνοιξη αίμα του βολβού

Άνοιξη οπλοπολυβόλο απύλωτο

Στων ωραίων γυναικών τα χέρια

Όπου τύχει

Ριπές θανάτου

Εκατομμύρια σπερματοζωάρια

Στων ωραίων γυναικών τα χέρια

Τα δυνατά λουλούδια με τον ήλιο μέσα τους

[…]

Άνοιξη τσίτι τσιτωμένο

Άνοιξη σφήκα του χεριού

Άνοιξη «μη» «θα μας δούνε τέρας»

[…]

Άνοιξη μούρο αδάγκωτο

Άνοιξη βιδωτό φιλί

Άνοιξη χάσμα της λιποθυμιάς

[…]

Άνοιξη 37 και 2

Άνοιξη Love Amour και Liebe

Άνοιξη no nein και non.

[…]

Άνοιξη δόντι λυσσαλέο

Άνοιξη φούξια του παροξυσμού

Άνοιξη αρτεσιανό ηφαίστειο

[…]

Άνοιξη σάλτο της ακρίδας

Άνοιξη μήτρα σκοτεινή

Άνοιξη πράξη ακατονόμαστη

[…]

Άνοιξη άνοιξη σαλπάροντας

Άνοιξη άνοιξη σημαιοστόλιστη

Άνοιξη «αντίο αντίο παιδιά!»

 Γιάννης Ρίτσος

 Άνοιξη

Απόψε κοιμηθήκαμε στην αγκαλιά της άνοιξης

ακουμπώντας το κεφάλι στην καρδιά της.

Ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την  καρδιά μας.

Το πρωί που ξυπνήσαμε, είδαμε τον ουρανό να περπατάει στην

κάμαρά μας σα γαλανό πουλί με χρυσά μάτια που τσίμπαγε

τα ψίχουλα των σκιών που ‘χαν μείνει από χθες βράδυ στο πάτωμα.

Μια στιγμή να νιφτούμε και φτάσαμε. […]

Σήμερα μια μικρή κοπέλα, με θαλασσιά κορδέλα στα μαλλιά,

στάθηκε στην κορφή της λεύκας και κελαδάει.

Απ’ το τραγούδι της πετούν μικρά πουλιά που γεμίζουν

τις αυλές και τις στέγες.

Τα πουλιά κάθονται στους ώμους των παιδιών.

Οι άνθρωποι μπλέκονται στα δίχτυα των αχτίνων και τρεκλίζουν

σαν πρωτόβγαλτα πουλιά.

Τα τριαντάφυλλα τρελάθηκαν και κάνουν τούμπες μέσα στο νερό.

Θε μου, το μεθυσμένο φως θα σπάσει τα τζάμια, θα πλημμυρίσει

τις κάμαρες και δε θ’ αφήσει μήτε έναν ίσκιο για να σκεπάσει

η μάνα τα μάτια της.

Τότε θα τινάξει στον αέρα το μαντήλι της και θα χορέψει κείνο το

νησιώτικο χορό που χόρευε στα νιάτα της μαζί με τον πατέρα

– ένα χορό που μυρίζει θάλασσα και βάρκες φορτωμένες πορτοκάλια.

Ο πατέρας θα κάνει πως ξέχασε το χορό και θα χαμογελάει

καθώς θα κρούει τη φτέρνα στον αέρα.

Κ’ εμείς ξοπίσω τους, παιδιά, πουλιά, λουλούδια και λιθάρια,

θα χορεύουμε στ’ αλώνι του ήλιου τραγουδώντας τις μέρες που

δε χάχουνται μες στο τραγούδι, όταν οι μεγάλοι χορεύουν

μαζί με τα παιδιά τους τον ίδιο χορό της κάθε άνοιξης.